Filmin vizyon tarihinin vize tarihleriyle çakışmasından dolayı filmi vizelerden sonra izlemeyi düşünüyordum ki Pazar günkü sınav ertelendi ve Cumartesiden sonraki gün boş kaldı. Hemen Cuma gecesinden sonraki gün için 13:45 seansına biletimi aldım. Sanırım bu filmin etkisinden de 1-2 hafta kurtulamayacağım. Çünkü film çıkmadan önce izlediğim gibi inceleme yazısını yazacağımı düşünüyordum fakat filmden çıkınca hiç de öyle olmadı.

Serinin yedinci filminin konusu şöyle: Hızlı ve Öfkeli ekibi bu kez İngiltere’den gelen bir intikam planından habersizlerdir. Deckard Shaw (Jason Statham) kardeşi Owen‘ın (Luke Evans) hesabını sormakta ve onu yaralayanların karşısına çıkmaktadır. Shaw ekibin Toretto evini havaya uçurduktan sonra Dom yetkili bir devlet ajanından yardım ister. Böylece ekip bir kez daha harekete geçer. Bu kez ABD hükümeti için yaptırılan bir takip cihazını ele geçirmek zorundadırlar.

Fast and Furious 6 (Hızlı ve Öfkeli 6) 2013 yazımda artık son noktaya gelindiğine dair birkaç satır yazmıştım. Ama görünen o ki bundan da fazlası olabiliyormuş ki bu film de bunun en somut kanıtı. Hemen yazının başından şunu söylemeliyim. Filmi izlemeye başladığım andan itibaren yönetmenin değiştiği çok bariz belli oluyordu. İlerleyen dakikalarda kaçış sahnelerine oranla aksiyon dolu sahnelerin sayısı iyice arttı. Justin Lin‘den sonra Saw, The Conjuring ve Insidious gibi korku ağırlıklı filmlerin yönetmeni James Wan‘ın yönetmen koltuğunu devralmasının aksiyon-yarış dengesi, kamera açıları ve geçişleri ile filme çok şey kattığını düşünüyorum. Bunun yanında filmi serinin diğer filmlerinden farklı kılan şey Jason Statham ve Kurt Russell‘ın (Mr. Nobody) yanında oyuncu kadrosuna Ramsey rolünde Nathalie Emmanuel, Jakande rolünde Djimon Hounsou ve Kiet rolünde Tony Jaa gibi yeni yüzlerin katılmasıydı. Ve tabi ki Paul Walker…

Dövüş sahnelerindeki kamera açıları ve ses efektleri mükemmel olmuş. Filmin geçtiği mekanlardan Abu Dabi sahneleri ve Azerbaycan’da çekilen takip sahneleri favorilerim arasındaydı. Biliyorum bazı aksiyon sahneleri çok abartılmış olabilir ama gerçekten abartı bu ekibe yakışıyor. Abartılı araç modifiyeleri, aşırı güçlendirilmiş askeri araçlar ve dahası. Özellikle havalı ve sert adam imajında Dwayne Johnson ve Jason Statham’ın dövüş sahnelerinin yanında yine Jason Statham ve Vin Diesel’in dövüş sahneleri olağanüstüydü. Kelimenin tam anlamıyla.

Özellikle Dominic Toretto’nun korkusuz tavrı filmdeki en büyük aksiyon unsuruydu. Bazı sahnelerde ‘Vur, kır, parçala!’ dediğim oldu. İki tarafta da intikam duygusu olup ölüm korkusu olmayınca işler bu boyuta varabiliyor demek ki.

Hani böyle filmler olur saf aksiyon tarzında. Sürekli bir hareket sürekli bir gerilim olur. İzledikten sonra iki saat içinde aldığın zevkle kalırsın. Ama bu öyle değil. Bu Hızlı ve Öfkeli serisine yaraşır bir tarz. Her şeyden yeterince var ve filmin sonuna kadar çoğunlukla aksiyon temalı sahneler izlediğiniz halde bu sizi sıkmıyor.

Her oyuncu ayrı ayrı rolünün hakkını vermiş. Fakat filmi izlerken sürekli Paul Walker’ın serideki son rolünü bu filmde oynadığı düşüncesi kafamdan bir türlü gitmedi ve her oyuncunun sergilediği rollerde o mimiklere dikkat ettim. Bazı sahnelerde sergiledikleri performansların rol icabı olmadığını fark edebiliyordum. Hele o son sahne yok mu! Bütün ekip sadece mimikleriyle konuşuyordu resmen. Ama son konuşmayı Vin Diesel yaptı ve noktayı koydu. Belki de son sahne olmasa bu kadar yıkılmazdım ama o son sahne gerçekten beni üzdü. Seriyi başından beri takip eden biriyseniz bu duygularımı çok rahat bir şekilde anlayabilirsiniz.

Paul Walker’ın hayatını kaybettiği gün yazdığım şu yazıda dediğim gibi:

Nissan Skyline R34 GT-R’ı onun sayesinde sevmiştim belki de.
Belki de hayata onun sözleriyle bakmıştım.
Ama hayat filmlerdeki kadar toz pembe değil ne yazık ki.

Paylaş

Etiketler: AksiyonDwayne JohnsonGerilimJason StathamJordana BrewsterKurt RussellLudacrisMichelle RodriguezPaul WalkerRonda RouseySuçTyrese GibsonVin Diesel